In 1905 werden twee bestaande burgerwoningen omgebouwd tot een stadswoning voor de bankiersfamilie Thijs. Deze werken werden uitgevoerd o.l.v. architect Joseph Hertogs. De woning van de familie Thijs kende een zeer rijke aankleding. De belangrijkste ontvangstruimtes en woonvertrekken waren in een eclectische stijl uitgevoerd, waarbij veelvuldig verwezen werd naar de 18de-eeuwse stijlen, namelijk de laatbarok, rococo en het classicisme. De tuin was in die periode een romantische tuin met hoge bomen en grasperken, omzoomd door kronkelpaadjes en door gevarieerde borders met bloemen en heesters.
Na 1937 werd het pand verbouwd tot privémuseum van Pieter Smidt van Gelder om zijn verzameling rond West-Europese kunstnijverheid tentoon te stellen. De herinrichting van het gebouw werd uitgevoerd onder leiding van architect Edouard De Winter. De Winter ontwierp voor het privémuseum op de eerste en de tweede verdieping een sobere, maar vooral functionele ‘eenheidsinrichting’ met een sterk eigentijds en dus jaren dertig karakter. George Wachtelaer ontwierp in 1940 volgens de principes van de beweging Le Nouveau Jardin Pittoresque een architectonische tuin in balans met de achtergevel van het gebouw.

MAAT_WERK architecten maakte het beheersplan. In samenwerking met DMT architecten en Erik Dhont landscape architect werd het restauratie-ontwerp voor gebouw en tuin opgemaakt, waarbij het pand wordt herbestemd. Uitgangspunt bij opmaak van het dossier is een polyvalente en flexibele benadering van het gebouw. Men wil (een deel van) het gebouw opnieuw toegankelijk maken voor publiek (eventueel mits economische besteding). Het pand wordt met respect voor de erfgoedwaarden en de oorspronkelijke grandeur en uitstraling aangepast aan de hedendaagse eisen inzake veiligheid, toegankelijkheid en comfort. Voor het beheer van de tuin worden de opties die bij de restauratie in 1992-1998 werden genomen, onderschreven. De restauratie is gebaseerd op de studie van het oorspronkelijke ontwerp van Wachtelaer.