Het betreft een gebouw naar ontwerp van Jan De Vroey, gerealiseerd in 1912-17. In 1941 werd de torenspits afgebroken op bevel van de Duitse overheid. De kerk is een noord-zuidgeoriënteerde driebeukige neogotische kruisbasiliek. Het betreft een bakstenen gebouw met sober gebruik van natuursteen (hoeklisenen, kordons en steigergaten) onder leien zadeldaken. Alle gevels zijn voorzien van spitsboogvensters met maaswerk. De westgevel heeft een uitgewerkt neogotisch portaal met gesculpteerd timpaan door J. Gerrits. Het bepleisterd en beschilderd interieur is voorzien van spitse scheibogen op zuilen met achtzijdige sokkel en kapiteel, via colonnetten verbonden met het kruisribgewelf. De glasramen zijn gerealiseerd door E. Steyaert, J. Van den Broeck, Eliarts en A. Panis.

In 2012 werd een masterplan opgemaakt voor de kerk met een aantal mogelijke toekomstopties. De verschillende opties werden volgens een matrix gestructureerd, waarbij morfologie en functie werden gekoppeld. Neerslag van deze studie was een aftoetsing van een groot aantal functies aan vijf typemorfologieën.

Gezien de slechte toestand van de natuursteen van monelen en maaswerk, werden ook tijdelijke schoringen geplaatst.